‘Het zijn rare tijden’, een zin die we ongetwijfeld allemaal al wel meerdere keren hebben horen passeren de laatste weken. We gaan wandelen en doen een kort babbeltje met iemand, en zoals we normaal over de koetjes en de kalfjes zouden praten, praten we nu allemaal over de ‘rare tijden’ en de onzekerheid die het met zich meebrengt. We proberen allemaal optimistisch te blijven, maar voelen de moed zinken wanneer we het nieuws zien of weer eens hetzelfde gesprek met iemand voeren, omdat er gewoonweg nog geen licht aan het einde van de tunnel te zien is. Wij als mens willen ons steeds kunnen optrekken aan zekerheden, en hebben dit licht aan het einde van de tunnel nodig om van de dag zelf te kunnen genieten, omdat we steeds blijven leven naar de toekomst toe. Plots bevinden we ons echter in een situatie waar dit heel moeilijk nog lukt, en voelen veel van ons zich verloren.

Het is gemakkelijk om het ‘nu’ te laten passeren, wachtende op een toekomst waar alles beter zal zijn, waar we weer ‘verder kunnen met het leven’, of waar het gras groener is.
Wat we in feite doen, is ons geluk koppelen aan allerlei dingen buiten ons, die we in stand moeten houden om ons goed te kunnen voelen. Je kan dit vergelijken met het bouwen van een huis rondom ons heen. De muren die we opzetten, zijn de voorwaarden voor ons geluk, die we recht moeten houden omdat we anders in onzekerheid en zonder geluk zullen zitten, onbeschermd van de wereld hierbuiten. Mensen bouwen een muur ‘mijn relatie’, een muur ‘geld’, een muur ‘afspreken met vrienden’, een muur ‘op vakantie gaan’, een muur ‘familie’, en noem maar op. We zijn niet anders gewend dan om te zeggen: als ik bij mijn partner kan blijven, dan ben ik gelukkig! Of, als ik zo veel geld verdien, dan ben ik gelukkig! Of, als mijn familie gezond en gelukkig is, dan ben ik gelukkig!
Toch allemaal heel vanzelfsprekende, redelijke voorwaarden, niet?
Op het eerste gezicht wel. Maar wat gebeurt er wanneer we in een situatie als deze terecht komen, en de voorwaarden waar wij ons geluk steeds aan koppelden, de muren die we steeds om ons heen probeerden rechthouden, wegvallen of afbrokkelen? We voelen onzekerheid, krijgen angst voor de toekomst of kijken utopisch terug op het verleden, en we voelen de dingen waar we ons geluk aan koppelen uit onze handen wegglippen, en ons geluk dus ook.

Wat we nu kunnen doen, is ofwel treuren om de muren die zijn omgevallen, en wachten tot we ze weer kunnen rechtzetten. Ofwel erbuiten stappen, en het licht voelen dat deze muren altijd al hebben tegengehouden. Ik weet het, dit klinkt veel te hippy dippy voor velen die dit lezen, maar écht geluk, is onvoorwaardelijk geluk, en onvoorwaardelijk geluk vind je nergens anders dan in het hier en NU. Wat heeft het voor zin om je geluk aan voorwaarden te koppelen, als ze je uiteindelijk ongelukkig maken wanneer ze wegvallen?

Een van mijn favoriete spirituele leraren: Eckhart Tolle, zegt het volgende: ‘Live in the present moment as if you had chosen it.’: Leef in het huidige moment, alsof je er bewust voor gekozen had.
Het zijn niet de omstandigheden zelf die ons verdriet of pijn doen ervaren, maar het verzet ertegen, en het vasthouden aan het verleden of de toekomst. Ons verzetten tegen situaties, doet deze situaties niet veranderen. Het enige dat het verandert, is onze innerlijke toestand. We worden onrustig, voelen ons machteloos, en laten ons hoofd hierdoor hangen en ons geluk hierdoor verdwijnen. Heel concreet kan dit toegepast worden op de situatie van het coronavirus wereldwijd:
Zonder dat we het wisten, hadden wij over de jaren heen een huis rondom ons gebouwd. Voor mij was dit: mijn sociaal leven en vriendinnen, mijn studies, mijn studente job in een koffiebar, mijn familie, mijn uitgaansleven, mijn passie voor reizen, en mijn relatie. Wanneer de omstandigheden begonnen te veranderen, vielen al deze muren, al deze zekerheden en voorwaarden voor mijn geluk, weg. Eerst mijn uitgaansleven, dan mijn studente job, mijn vrienden kunnen zien, mijn lessen en routine op school, mijn geplande reizen, en uiteindelijk ook mijn relatie. Wat een kutsituatie… Ik neem me voor ogen dat heel wat mensen zich in hetzelfde schuitje bevinden, maar dan met andere muren dan de mijnen. Onbeschermd, met hier en daar nog een muur die blijft rechtstaan (voor mij bijvoorbeeld mijn familie), sta je kwetsbaar en bloot, onbeschermd tegen je ongeluk in een grote vlakte van onzekerheid. We hebben niet veel om ons nog aan vast te houden, wat enorm angstaanjagend en fatalistisch kan aanvoelen, omdat we gewend zijn ons gevoel van zekerheid te koppelen aan een vastklampen aan de dingen rondom ons.
Nu besefte ik uiteindelijk dat ik twee opties heb:
Ik kan me hiertegen verzetten, wat de natuurlijke reactie is, en er alles aan doen om deze muren nog in het hoogst mogelijke omhoog te houden, wat zou resulteren in meer frustratie en pijn omdat het niet zou lukken.
Of ik laat volledig los, en omarm het moment alsof ik ervoor gekozen had. Het enige verschil tussen de twee, is een verschil in perceptie op de situatie, en de enige persoon die hier controle over heeft, ben jij.

Volledige, radicale acceptatie en overgave aan het moment, is de enige manier om hiermee om te gaan. Laat Het Los, en vertrouw erop dat dit moment exact is zoals het had moeten zijn. Laat de muren los waar je je steeds achter bleef schuilen, en stop met ze te proberen rechthouden wanneer ze afbrokkelen. Laat het verleden los, laat je constante fixatie en controle over de toekomst los, en laat datgene los dat je verhindert om de beste versie van jezelf te zijn.
Het gaat er niet letterlijk om dat je ALLES moet loslaten, geen toekomstdromen of plannen meer kan hebben, en niet van relaties, bezittingen, geld, … kan genieten. Het gaat erom dat je deze dingen niet als noodzakelijke voorwaarden stelt om je geluk te bepalen, en dat je deze dingen kan loslaten wanneer we in een moment als deze komen en soms niet anders kunnen dan loslaten. Je hebt geen controle over de meeste omstandigheden rondom je, en al zeker niet in deze situatie van het coronavirus. Het enige waar we wél altijd controle over hebben, is onze reactie hierop, en dit is hetgeen waar uiteindelijk ons geluk al dan niet uit zal voortkomen.

Wanneer je niet tevreden bent met een situatie, en deze situatie je ongelukkig maakt, stel jezelf deze vraag: Is er iets binnen mijn macht dat ik kan doen om de situatie aan te pakken, verbeteren, of recht te trekken en zo mijn geluk hier en nu weer te voelen?
Zo ja: doe het,
Zo nee: laat het los!
Het is het vastklampen aan voorwaarden buiten onze macht, het hechten aan en niet willen loslaten, dat ons frustratie en pijn doet voelen. ‘Leef in dit moment alsof je ervoor gekozen had’, en je zal stoppen met tegen de stroom in te zwemmen, en meedrijven op de golven van de zee, erop vertrouwende dat de stroom je zal brengen naar waar je moet zijn.

Ten slotte: ‘This too shall pass’/ ook dit gaat wel weer voorbij. Ondanks de moeilijkheden die deze hele situatie met zich meebrengt, moeten we onthouden dat het ook wel weer voorbijgaat. Alles in het leven is vergankelijk, en alles verandert continu. Wil dit zeggen dat je gewoon moet ‘wachten’ tot het weer voorbij is? Ons weer blijven focussen op de toekomst? Nee… Met deze gedachte in het achterhoofd kunnen we een manier vinden om te leren leven met onzekerheid, volledig en compleet genietende van het hier en nu. Wees dankbaar voor de dingen die je op DIT moment hebt, niet voor dingen die je in de toekomst wel (weer) zal hebben of die je in het verleden had. Het enige moment dat we ooit kennen is het nu, en ondanks we in deze corona situatie heel wat zekerheden kwijt zijn, hebben we nog altijd het NU.
Wacht niet tot deze maanden voorbij zijn, om weer te beginnen leven. Wacht niet tot de voorwaarden van je geluk (weer) komen opdagen. Vind geluk in jezelf, door je steeds te focussen op wat je wél hebt en waar je dankbaar om kan zijn, of wat je in dit moment kan doen of krijgen. Elke dag die je spendeert wachtende op de toekomst, of vastklampend aan het verleden, is een dag niet geleefd. Het leven is te kort om te wachten. Pluk deze dag, en geniet er onvoorwaardelijk van. Het zijn inderdaad bizarre tijden, maar geen tijd als deze zal ons ooit doen beseffen hoe waardevol het NU is en hoe kostbaar onze tijd is.

Live this moment as if you had chosen it: Leef in deze crisis alsof je er bewust voor gekozen had, en ontdek een aspect van jezelf en het leven waar je nooit anders de tijd nog voor zou hebben. En hou steeds in het achterhoofd: this too shall pass.

!! Leestip:
The untethered soul - Michael A. Singer
A New Earth - Eckhart Tolle