Het is vandaag dinsdag namiddag, mijn tweede dag in Bali. Ik was van plan om pas na de eerste week een blog te schrijven maar ik heb al zo veel om over te schrijven dat ik besloot om er nu al aan te beginnen.

Zaterdagochtend had ik om 8.45 mijn eerste vlucht. Na een slapeloze nacht door het pure enthousiasme vertrokken we om 5.45 uur richting Zaventem waar ik voor het allereerst ooit alleen op de vlieger zou stappen! Na een (nog net traanloos) afscheid van mama en papa vertrok ik probleemloos door de douane, op weg naar de gate voor mijn eerste vlucht naar Quatar. Ik had best wel wat stress om alleen te reizen. Mama was enorm bezorgd en had me goed op de hoogte gebracht van zo goed als elk klein of groot detail dat fout kon gaan (met alle goede bedoelingen natuurlijk ;-) ). Ik zelf was er toch van overtuigd dat alles goed zou verlopen en dat ik me geen zorgen moest maken. Ik had dan ook gelijk want de hele reis naar Bali was volledig probleemloos. Eerst de vlucht van Brussel naar Quatar, en dan de vlucht van Quatar naar Bali. Het enige dat me stress bezorgd heeft was mijn koffer, die als allerlaatste de band af rolde nadat alle andere passagiers al weg waren. Ik was dan ook dolblij om samen met mijn koffer de taxi in te stappen na in totaal reeds 20 uur onderweg te zijn geweest.

First stop: Lovina beach. Hier zou ik mijn eerste week in Bali doorbrengen met 5 uur yoga en meditatie per dag voor ik naar Ubud ga om les te geven.
De taxirit duurde 3 uur maar ik heb me geen seconde verveeld. Bali is gewoonweg prachtig. Ik was heel de taxirit aan het lachen met tranen in mijn ogen omdat ik mijn ogen gewoon niet kon geloven. Het werken, de maanden lang uitkijken en de lange vliegrit waren het allemaal 100% waard geweest. Terwijl ik in de taxi zat en besefte waar ik was voelde ik dat het lang geleden was dat ik me nog zo enorm gelukkig had gevoeld. "Geen andere plaats in heel de wereld waar ik nu liever wil zijn" dacht ik. Mijn chauffeur was heel lief en vroeg of ik hem Engels wilde leren, wat niet zo heel goed lukte maar dan kon ik alvast oefenen voor in Ubud. Op straat was iedereen aan het lachen en wuiven wanneer we voorbijreden en er was zelfs een vrouw die vroeg of ze een foto met mij mocht nemen wanneer we gestopt waren om wat water te kopen. Fantastisch, die mensen hier!

Aangekomen in het vrijwilligershuis van Lovina werd ik meteen hartelijk welkom geheten door de gastvrouw en de jongens die daar werken. De ploeg bestaat uit 6 Balinese jongens die zo goed als de hele dag gitaar spelen, roken en zingen. Er hangt een vrolijke, nonchalante sfeer, de omgeving is prachtig, ik zit vlak aan het strand, er is een zwembad, en ik voel me dus al meteen op mijn gemak. De eerste vrijwilliger die ik leer kennen is een meisje uit Duistland, Marie. Ze was hier reeds 4 weken en had net een week in het ziekenhuis gelegen met voedselvergiftiging. Oppassen met wat ik eet en drink is dus meteen de boodschap. We gaan even naar het strand, chillen wat aan het zwembad en krijgen hier avondeten. Het eten is echt heel lekker. Rijst met een heleboel gefrituurde dingen en lekkere groentjes. Ik krijg te horen van de gastvrouw dat ik de volgende dag om 5.30 u 's ochtends yoga heb en besluit dus om meteen te gaan slapen omdat ik doodmoe ben van de jetlag. Vanessa, een meisje uit Zwitserland met wie ik het yogaprogramma doe en samen op de kamer lig besluit hetzelfde te doen en dus gaan we allebei vroeg slapen.

Om 2 uur 's nachts word ik wakker van een roepende Vanessa die paniekerig uit haar bed springt. "Bedbugs!!!" roept ze. Ik schiet recht en kijk in mijn bed en ze heeft gelijk. Mijn bed krioelt van de kleine beestjes en mijn koffer ook. We moeten van kamer wisselen, al onze kleren laten wassen, en zullen de dag erna waarschijnlijk vol staan met beten. een goede eerste nachtrust is dus ook wat anders... Om 3 uur kan ik eindelijk weer gaan slapen en het duurt nog geen 20 seconden of ik ben al in dromenland.
Om 5.38 word ik weer wakker gemaakt door onze gastvrouw. Door de gekte van de bedwanten en de oververmoeidheid was ik vergeten een wekker te zetten voor de yoga. zo groggy als het maar zijn kan strompel ik uit bed. Ik loop op blote voeten naar de yogatempel en val bijna 2 keer over de stenen. Eenmaal aangekomen aan de tempel merk ik dat ik mijn pyjama nog aan heb en dat mijn haar 1 grote knoop is. Een beetje rood van schaamte ga ik zitten en de yogaleraar begint te lachen. Het is een jonge Balinese man rond de 30. We beginnen meteen met een boeddhistische meditatie die we aangeleerd krijgen en die tot hiertoe voor mij heel effectief is geweest. Tijdens de meditatie voel ik plots een lekje aan mijn knie waar ik van verschiet. De hond van het vrijwilligershuis is voor me komen liggen, wat enorm liefdevol en vredig aanvoelde. Na de meditatie kregen we 1 uur en 40 minuten yoga en ik voelde mijn hoofd van chaos naar rust overgaan, wat altijd gebeurt als ik yoga doe. Ik ben een heel chaotisch persoon en ben blij dat ik yoga heb ontdekt omdat het me helpt de focus op mezelf te leggen en rust te vinden.
Ook is mijn yogaleraar tot hiertoe voor mij al enorm inspirerend geweest. Hij werd in 2007 erg ziek en belandde in het ziekenhuis. Omdat de dokters in Bali niet heel goed zijn werd hij niet beter en ging hij enkel achteruit. Hij verloor heel zijn geheugen en wist niet meer wie zijn famillie was, waar hij vandaan kwam, wat hij studeerde,... Na 5 jaar ontmoette hij een Yogameesteres die toen 106 jaar oud was (en nu nog steeds leeft). Ze leerde hem yoga, meditatie en andere technieken, waardoor hij beter werd. Hij is nu sinds 2012 jaar helemaal genezen, is heel gelukkig en beoefent nog elke dag yoga. Hij is in mijn ogen het perfecte voorbeeld van hoe tegenslag je toch steeds weer kan doen groeien als persoon. Hij vertelde me zijn hele verhaal vandaag na onze ochtendsessie yoga en vroeg me erna of ik hem wat yoga van België wou laten zien. Na ons gesprek en de yoga vroeg ook hij of hij met me op de foto mocht. Een perfecte ochtend om de dag mee te beginnen!

De rest van de routine is elke dag hetzelfde. na de yoga 's ochtends krijgen we een lekker ontbijt. Na het ontbijt ben ik vrij om rond te trekken en Bali te ontdekken, en in de namiddag heb ik weer om 4 uur yoga tot aan het avondeten.
Vanavond ga ik samen met Ben, een grappige jongen uit Frankrijk, naar een chicken-fight tournooi. Hij heeft een kip gekocht en gaat hem laten meedoen, hopende dat hij er geld mee verdient (wat ik betwijfel). Heb mezelf voorgenomen om allemaal dingen te doen die ik normaal nooit doe en kan wel zeggen dat een kippengevecht daar éen van is. Na het kippengevecht gaan we ook nog naar een lokale karaokébar waar we bierpong kunnen spelen en kunnen zingen met de locals hier.
Voor zover een eerste indruk van Bali door mijn ogen! Ik ben enorm blij en dankbaar voor mezelf dat ik hier ben en dat ik deze reis heb geboekt. Heb het gevoel dat dit de beste reis wordt die ik tot hiertoe al gemaakt zal hebben!

See you next post!

Robin